Η διαχείριση των άλογων πλασμάτων που ατυχώς βρέθηκαν στον δρόμο των ανθρώπων κρίνεται επιεικώς ατελής. Μια γεύση αποστροφής αφήνει το ανθρώπινο φέρσιμο στα χείλη του Νου, του Δημιουργού, καθώς κάθε στιγμή της αιωνιότητάς του αντικρίζει το είδωλό του, εμάς, τους ανθρώπους, το χαίνον ρήγμα. Είναι αυτή η ποινή που του επιβάλλαμε, όπως ισχυρίζεται ο Λωτρεαμόν.
Η συμβίωση με έναν σκύλο – για να επανέλθω – απαιτεί θέληση, δύναμη, υπομονή και χρόνο. Αντίθετα, προκύπτει μια τσαμπουκαλεμένη πρόθεση “να του κοπεί ο σκυλίσιος αέρας” πάση θυσία και κραυγάζει μιά απουσία έγκαιρης και συνεπούς ενημέρωσης και κατάρτισης περί ορθούς αγωγής και ανατροφής κάθε νεαρού σκύλου – “…ναι, ξέρετε, εμείς έτσι το έχουμε εδώ, βοήθεια θα ζητήσουμε όταν και εφόσον τα πράγματα δεν πάνε άλλο, γιατί η αλήθεια είναι, κοιτάξτε, ξέρουμε καλά από σκυλιά εμείς, εμείς μεγαλώσαμε με σκυλιά. Τούτος εδώ ο σατανάς βέβαια, είναι άλλο πράμα, μας έβγαλε την πίστη, είναι ξεροκέφαλος και καθώς ξημέρωνε είπαμε να σας καλέσουμε, δε πάει άλλο όμως, θα τον διώξουμε, θα τον πετάξουμε έξω.”
Οι σκύλοι μοιάζουν με κάποια άλλα πλάσματα που επίσης απαιτούν θέληση, δύναμη, υπομονή και χρόνο. Μοιάζουν με τα παιδιά των ανθρώπων. Για την ακρίβεια με τα παιδιά εκείνα που χαρακτηρίζονται από αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Πλάσματα ιδιαίτερα τα παιδιά αυτά, ιδιαίτερης ευφυΐας, ιδιοφυή πλάσματα. (Μελλοντικά θα αναφερθώ επί του παραλληλισμού.) Σκεφτείτε όμως τις ευθύνες που κάτι τέτοιο κουβαλά και κάντε προσπάθειες να τις αναλάβετε. Για το καλό το δικό σας και για την ουσιαστική σωτηρία του σκύλου. Για να φανερωθούν τα πεντάμορφα άνθη μια απαράμιλλης φιλίας/συμμαχίας της Δημιουργίας.
Θα βοηθήσω όσο μπορώ.
Αγαπήστε λοιπόν τον σκύλο που σας έτυχε. Ασχοληθείτε με ότι υπάρχει σε αυτόν. Να είστε ο υπερασπιστής του, ο οδηγός του, να τον αγαπάτε για αυτό που είναι και θα δούμε πόσο μακρυά θα καταφέρει να πάει.
Και όπως σημειώνει ο Edgar Allan Poe σε μία από τις ιστορίες του*: “Υπάρχει κάτι στην ανιδιοτελή και αυτοθυσιαστική αγάπη ενός ζώου που αγγίζει κατευθείαν την καρδιά όποιου είχε συχνά την ευκαιρία να δοκιμάσει τη ρηχή φιλία και την εύθραυστη πίστη του ανθρώπου.”
*Το αφήγημά του “O μαύρος γάτος” ανήκει σε συλλογή [Edgar Allan Poe “21 ιστορίες και το κοράκι” (εκδ. Μεταίχμιο)] σε ανθολόγηση-μετάφραση Κατερίνας Σχινά.