1. way of thinking

Εις τας αγκάλας του Μορφέως. (μέρος 2ο)

      Δυστυχώς οι σκύλοι δέχονται δύσκολα να μοιραστούν με “απρόσκλητους επισκέπτες” κάτι που θεωρούν δικό τους (ναί, για το κρεβάτι σας χτυπάει μια καμπάνα). Ακόμη & αν πιστεύετε οτι το γλυκό σας το σκυλάκι δεν θα γρυλίσει ποτέ θυμωμένα απέναντι σε κανέναν, το κυρίαρχο μέρος ενός τέτοιου ζητήματος πηγάζει από αισθήματα κτητικότητας που ρέουν άφθονα στους σκύλους, μικρού, μεσαίου & μεγάλου μεγέθους. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις προτιμότερη λύση είναι η προληπτική παρέμβαση.

      Παρολαυτά, αν θεωρειται οτι έχετε & διατηρείτε τον πλήρη έλεγχο αφήστε τον να ανεβαίνει, μοναχά όμως όταν του δίνετε την αντίστοιχη εσείς άδεια/εντολή & βέβαια κατεβαίνει χωρίς αντιδράσεις. Ουσιαστικά να έχει καταλάβει – με έναν τρόπο – ότι ο ύπνος στο κρεβάτι σας είναι προνόμιο που του παραχωρείται & όχι δικαίωμα.

      Μα τέλος ακόμη & αν αποφασίσατε να μονάσετε, κάποτε ο σκύλος σας θα χρειαστεί να κοιμηθεί μακριά, αν φύγετε ταξιδι, αν επισκεφθείτε παράξενους φίλους. Καλύτερα λοιπόν να μην είναι ιδιαίτερα ιδιότροπος για το που θα κοιμάται, ώστε να διαλέξετε λύση σχετικά άνετα. Ο σκύλος σας θα κάνει ότι τον συνηθίσετε να κάνει. Δεν θα κατσουφιάσει, εκτός & αν τον έχετε πρώτα “χαλάσει” & ύστερα του αφαιρέσετε ξαφνικά τα δικαιώματά του.