Ο συγγραφέας & κινηματογραφιστής Graydon Sheppard ολοκλήρωσε τo concept παρουσίασης των Pure Breeds, εν συντομία παρουσιάζοντας αυτή την φορά την αρχαία φυλή των Saluki. Μια φυλή σκύλων για την οποία υπάρχουν συσχετισμοί με αναπαραστάσεις τους σε λιθογραφίες ηλικίας σχεδόν 12.000 χρόνων αλλά & θρησκευτικές αναφορές του χριστιανισμού, του μουσουλμανισμού & του ζωροαστρισμού(Βίβλος/Κοράνι/Αβέστα). Ο G.Sheppard σχολίασε: “Μοιάζουν τόσο σπάνια & εκλεπτυσμένα. Μοιάζουν με πλούσιες κυρίες & έχουν & αυτό το φέρεσθαι που’ναι σα να κάνουν επικριτικά σχόλια για το ντύσιμό σου πίσω απ’την πλάτη σου.”
Q: Aντιλαμβανόμαστε ότι αυτή τη φορά οι σκύλοι δεν φάνηκαν & τόσο συνεργάσιμοι κατά την διάρκεια των γυρισμάτων. Πώς το εξήγησες; GS: Προφανώς δεν ενδιαφέρονται να ποζάρουν. Προσπάθησα να βάλω ένα καπέλο Φαραώ σε έναν από τους σκύλους, αλλά ο ίδιος φυσικά δεν ενδιαφερόταν. Τα Saluki είναι ιδιαίτερα ταχύτατα & αεικίνητα, οπότε το να παραμένουν σταθερά για μεγάλα χρονικά διαστήματα φάνταζε δύσκολο. Παρολαυτά είναι πανέμορφα πλάσματα. Όταν πήραμε στα χέρια μας τα πλάνα σκεφτήκαμε οτι πραγματικά αξίζε όλη μας η προσπάθεια.
Q: Το Saluki μέσα από θρησκευτικά κείμενα & άλλες της τέχνης αναφορές απέκτησε μυθική υπόσταση για χιλιάδες χρόνια. Πώς νομίζεις ότι οι ιδιαιτερότητες της προσωπικότητάς τους εκφράζουν τις γενεαλογικές καταβολές της φυλής; GS: Υπάρχει σίγουρα κάτι απόκοσμο στα Saluki. Έχουν ένα ύφος “σαν να ζούμε σ’αυτόν τον κόσμο αλλά δεν είμαστε του κόσμου αυτού.” Όταν συνάντησα αυτούς τους σκύλους για πρώτη φορά, η προσοχή τους όλη στράφηκε άμεσα στις εκφράσεις του προσώπου μου, με βλέμμα επίμονο στο βλέμμα το δικό μου, σαν να επεδίωκαν να εξέτασουν την ψυχή μου, αν & θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να δούν μέσα από μένα. Αυτό είναι λίγο υπερβολικό αλλά πραγματικά είναι σα ξωτικά.
Q: Καθ’όλη την διάρκεια των γυρισμάτων έχουμε ακούσει πολλά για τον Molson, τον σκύλο σου. Την τελευταία φορά μας είπες μια ιστορία στην οποία είχε μασουλήσει τρισευτυχισμένος όλα τα χριστουγεννιάτικα δώρα. Τον αγαπήσαμε ιδιαιτέρως τον Molson. Μια τελευταία ιστορία; GS: Λοιπόν, ένα πρωινό πήγαμε στην λίμνη να κολυμπήσουμε. Εκεί ο σκύλος καθώς άρχισε αυτό το δαιμονισμένα ασυγκράτητο & αιώνιο πέρα-δώθε τρέχοντας στην ακτή, έμπαινε & βούταγε, άλλοτε έβγαινε, κάποτε γαύγιζε, έμπαινε ξανά, πέρα-δώθε ώσπου κάποια στιγμή κοντοστάθηκε – με το νερό μέχρι το στήθος – με κοίταξε & έπειτα ξέρασε. Μετά απο κάτι τέτοιο δεν ήμουν πλέον σε διάθεση για βουτιές σε αυτή τη λίμνη.