Αφορμή για την ανάρτηση στέκεται η “άκακη” ψευδής αντίληψη περί αναγωγής του χρόνου ζωής ενός σκύλου σε “ανθρώπινα” έτη. Πρόκειται βέβαια για μια διευκρίνιση κατ’ ουσίαν ελάσσονος σημασίας εάν & εφόσον υπάρχουν ισχυροί δεσμοί & περισσεύει η ειλικρινής αγάπη & φροντίδα. Σύμφωνα με την εσφαλμένη επικρατούσα λοιπόν, κάθε ημερολογιακό έτος αντιστοιχεί σε επτά έτη για τους σκύλους.
Στην ημίσκληρη πραγματικότητα όμως, οι σκύλοι μεγαλώνουν & αναπτύσσονται ταχύτατα στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής τους, έως ότου κατακτήσουν το σύνολο των διακριτικών στοιχείων της ενηλικίωσης. Ο ρυθμός αυτός μειώνεται αισθητά στην συνέχεια & σύμφωνα με τον συνοδευτικό αναλυτικό πίνακα, υπολογίζεται με την αναλογία 5/1 για τις μικρόσωμες & μεσαίες φυλές, 6/1 για τις μεγαλόσωμες φυλές & 7/1 για τις γιγαντόσωμες.
Πέραν όμως της σημαντικής ταχύτητας με την οποία γυρνάν οι δείκτες & κυλά βιαστικά ο χρόνος για τους σκύλους, αυτοί σχεδόν μέχρι τέλους θα αισθανθούν ενεργοί, νέοι & ”διψασμένοι”, μα όλο αυτό δεν θα πρέπει να μας καθησυχάζει & να μας οδηγεί σε ασεβή αμέλεια ενός τυπικού – σε ετήσια βάση – προληπτικού ελέγχου επιπέδων υγείας του σκύλου μας.